Historia Lucrecii y Juliana

Emmi. · Wysłany: 16:56:25 19-04-10 Temat postu: Historia Lucrecii y Juliana

Zastanawiałam się nad tym tematem i postanowiłam go założyć.
Dawno temu, jeszcze długo przed emisją MP w Polsce, robiłyśmy sobie z dziewczynami (Anitunia, Nola) małe przypomnienie historii LyJ. W tym temacie również możemy zamieszczać filmiki tej dwójki, oraz je komentować Wink

Jednak ostrzegam !
Ten, kto nie chcę wiedzieć co będzie na przód, niech nie wchodzi w ten temat, bo może on zawierać spoilery !
Tak się teraz tylko zastanawiam, czy zaczniemy od początku, czyli od 13 (o ile pamięć mnie nie myli) odcinka, czyli od pierwszego spotkania, czy mniej więcej od momentu na którym kiedyś skończyłyśmy? Jak wolicie?

Rebeldusia · Wysłany: 18:07:30 19-04-10 Temat postu:

Najlepiej od początku, by inni też mogli się załapać (ja)

Anitunia · Wysłany: 18:12:59 19-04-10 Temat postu:

Ja wiem to między innymi przeze mnie przestalismy to oglądac bo miałam problemy z netem (wybaczcie, kajam sie w prochu i popiele Crying or Very sad

)
A później juz nikt nie komentował i jak oglądałam to, co mam na kompie ...

Daga tak się zastanawiam, że fakt może od początku bedziemy komentować, ale zgodnie z tym lepiej, co leci w TV, co? Aby więcej osób z nami komentowało Smile

Bo co prawda na YT mamy troche scenek z POLSKIMI NAPISAMI aczkolwiek w pewnym momencie się one kończą i póxniej co Wink

To zaczekamy na innych i będziemy komentowac bieżące odcinki... Może sie zbierze więcej chętnych i będą to z nami robic xD

Ansza · Wysłany: 18:35:55 19-04-10 Temat postu:

Anita ja jestem za tym, żeby oglądać tak jak w TV będzie, bo ja bym się przyłączyła chętnie Laughing

Emmi. · Wysłany: 20:05:47 19-04-10 Temat postu:

Okey, czyli będziemy oglądać tak jak leci w tv ;D Czyli na pierwszą część musimy jeszcze trochę poczekać : D

Emmi. · Wysłany: 15:57:31 02-05-10 Temat postu:

Zaczynamy komentowanie? : D

Anitunia · Wysłany: 16:26:13 02-05-10 Temat postu:

okey całkiem zapomniałam Laughing

Pierwsze spotkanie kocham je! Każde slowo, każdy gest, uwielbiam!

L: Jesteś “zwierzęciem”!
J: A ty jesteś ślepa, następnym razem uważaj gdzie idziesz!
L: Julian <333
J: My się znamy?
L: To ja, Lucrecia. Nie pamiętasz mnie?
J: Nie, nie poznałem cię. Jesteś ostatnia osoba, którą spodziewałem się tutaj spotkać
L: Naprawdę jesteś jedyną osobą, którą nigdy nie sądziłam, że spotkam po tylu latach. Dobrze, Narazie. Wszystkiego dobrego.
J: Jedziesz do Milegros?
L: To nie pierwszy raz.
J: Tak, ale teraz jest późno i masz walizkę, więc jeśli pozwolisz ja…
L: Nie, nie rób sobie problemu. Moim rodzicom nie spodoba się jak zobaczą mnie, tym bardziej z Tobą. Ale dobrze na pewno jest ten sam postój taxówek, prawda?.
J: Bym cię podwiózł, ale co możesz zrobić, pojedź taksówką.
L: Dziękuje. Jesteś prawdziwym dżentelmenem. A po za tym byłbyś znakomitym szoferem. Dobranoc.
J: Lucrecia…<333

Zarówno Maite świetnie zagrała a ten jej usmiech jak powiedziała, Julian, a ten w pierwszej chwili zszokowany i nie wie o kogo chodzi hehe a później Lucrecia niby zła, że nie chce aby ja podwióżł, ale w głębi serca chcą się do siebie przytulic i taki szok!!!
Później jak Julian podszedł do domu i tak wyjął ten medalik to było cudowne!!!
Jak ja ich kocham!

Emmi. · Wysłany: 16:31:31 02-05-10 Temat postu:

Ja kocham ich pierwsze spotkanie. !
Jest cudowne ! Od razu widać błysk w oku, i na dodatek ten uśmiech Lucreci Heart

Chociaż dla mnie to z lekka dziwne, że poznała go od razu po tylu latach. Ale jak widać najlepszych przyjaciół nie zapomina się nigdy. J: My się znamy? kocham, kocham, kocham ten tekst ! < 33333
I tak, masz racje Anita. W głęby serca oboje chcieli rzucić się sobie w ramiona, w końcu nie widzieli się tyle lat. Szczególnie widziałam to w oczach Lucrecii.
No i drugie spotkanie i od razu uścisk. To było takie szczere, prawdziwe, ale nadal podchodzili do siebie niepewnie, z dystansem. Jednak widać było, że brakowało im siebie przez te wszystkie lata.

Ansza · Wysłany: 16:38:43 04-05-10 Temat postu:

Ich spotkanie po latach to coś genialnego! Po prostu mi na twarzy taki wielki banan się pojawił jak razem stali na ulicy <333

Pauli^^ · Wysłany: 21:25:05 04-05-10 Temat postu:

oglądałam tą scene kiedy spotkali sie po latach chyba ze 100 razy, tak bardzo mi sie podoba <3

Ansza · Wysłany: 7:27:44 05-05-10 Temat postu:

A mi teraz się spodobała scena jak Lucrecia dzwoni do Juliana <3333333333333333333333333 cud, miód i orzeszki normalnie Very Happy

Emmi. · Wysłany: 8:01:15 05-05-10 Temat postu:

We wczorajszym odcinku trochę mało było scen LyJ , jedynie ta na początku, którą już komentowałam ostatnio i później telefon do Juliana Razz

Anitunia · Wysłany: 9:59:38 05-05-10 Temat postu:

Telefon do Juliana był wspaniły hehe i ta muzyczka w tle...

JAkby znowu chcieli być blisko siebie, a nie mogli. Widać było ze oboje chciali jeszcze cos powiedziec, a Julian to wszystko...yyy tak i koniec rozmowy... czekam na dzisiejsze sceny a bardziej na końcówkę <3

Kropka · Wysłany: 12:26:42 05-05-10 Temat postu:

Musiałam odrobić odcinki na youtube, bo niestety trzech ostatnich nie oglądałam w TV.
Trzy odcinki i trzy cudowne JyLkowe sceny. Pierwsze spotkanie- uśmiech Lucrecii, najpierw jak go rozpoznała to taki szczery i pełen zadowolenia, później trochę kpiący jak mówiła że byłby świetnym kierowcą. Reakcja Juliana też niesamowita, ten szok w oczach... Ja jednak uwielbiam drugie spotkanie, kiedy się tak niepewnie obejmują, ale widać że strasznie oboje tego potrzebowali, tylko nie chcą się przyznać. A chemia między Majką a Eugenio jest naprawdę widoczna. I moim zdaniem w tych pierwszych odcinkach on wygląda naprawdę świetnie, bardzo zyskuje dla mnie przy bliższym poznaniu <3
No i telefon, z piosenką Reika w tle, kolejna świetna scena, ciągle coś między nimi wisi, ale nie potrafią tego sobie powiedzieć. Cudowni <3

Anitunia · Wysłany: 21:09:38 05-05-10 Temat postu:

Póki co komentował tylko pierwsze spotkanie, a więc teraz czas na drugie spotkanie.

L: Aaa…Julian
J: Dotarłaś bez problemu do domu?
L: Jasne, ze tak, nikt nie najechał na mnie na drodze. (nie zajechał mi drogi)
J: Pewnie dlatego, że nie wróciłaś i nie stałaś na ulicy.
L: Dobra przynajmniej mógłbyś przyznać, że jechałeś bardzo szybko.
J: Co do diabła ci się stało?
L: Co mi się stało, z czym?
J: Ze wszystkim. Dlaczego tak bardzo się zmieniłaś?
L: O to samo cię pytam. (to samo ci mówię) ze wszystkich ludzi, których nie widziałam przez tyle lat ty jesteś jedynym którego nie poznaje. Jesteś jedynym, który nie odważył się mi dać nawet jednego uścisku na powitanie.
J: Jeśli tym, ci udowodnię (pokaże), że wciąż jestem taki sam.
Witaj Lucrecia <333

R: Puszczaj moją córkę łajdaku! Przeklęty
L: Dlaczego go uderzyłaś?
R: Ty lepiej milcz. To było ostatni raz. Lepiej, abyś moją córkę zostawił w spokoju. Nie chcę abyś moją córkę widywał. Jak to możliwe, ze po tylu latach tego nie zrozumiałeś.
L: Proszę mamo, przestań.
R: Milcz. Idź do samochodu. Natychmiast.
J: Nie szarp jej. (Zostaw ją). Może iść sama.
R: Ty się nie wtrącaj. A ty głupia….lepiej mnie słuchaj.
L: Słyszałaś! Mogę iść sama.
M: Co się tutaj dzieje?
R: Ten przeklęty nie chce po prostu zostawić mojej rodziny w spokoju…………….. Chodź!!
M: Możesz mi powiedzieć, co to wszystko ma znaczyć?

Na ta scenka jest wspaniała znowu się niby przypadkiem spotykają i co hehe tylko jeden uscisk, lody przełamana ale rosario musiała się pojawic, ale dalej Lucrecia sie obawiała ale zrobiła ten krok i zadzowniła do Juliana:

J: Słucham…
L: Julian. To ja, Lucrecia
J: aa.. Czejść.
L: Czuje się bardzo źle przez to, co się stało z moją mamą. Chciałam cię przeprosić.
J: Jestem wdzięczny, ale nie masz za co. To nie ty mnie uderzyłaś.
L: Mimo wszystko chciałam cię przeprosić. Uwierz mi, że bardzo mi jest przykro z tego powodu, ze jest tak samo jak wiele lat temu
J: Mi także, ale cóż możemy zrobić.
To wszystko co chciałaś mi powiedzieć?
L: Tak, to wszystko. Wszystkiego dobrego.

Widac, że oboje chcieli, że soba porozmawiac i ciągneło ich bardzo do siebie, a te miny i spojrzania, no kocham ich hehe

I ostatnia scenka która widzieliśmy dziś, była na lapsza. Lucrecia taka smutna i płacze, i maaja wspólne to samo miejsce, które uwielbiaja i przychodzą i oto co mówią kochani:
J: Lucrecia
L: Julian, co tutaj robisz?
J: Zawsze kiedy chce pomysleć i poukładać wszystko w głowie przychodzę tutaj.
L: Dlaczego właśnie tutaj?
J: To miejsce mimo wszystko zmieniło mi życie.
L: Mi także
J: Płakałaś, dlaczego?
L: Ponieważ moja mama uważa, że na nic nie zasługuje nawet na miłość.
J: Ejjj, nie warto (szkoda) abyś się tym tak przejmowała. Jest wiele osób, które cię kochają i cieszą się, ze wróciłaś.
L: Tak? A jakich?
J: Ojciec Mathhias, Delfina i także…
L: I kto?
J: Manuel
L: Tak, oni mnie bardzo kochają, a ja ich także.
Ale wydaje mi się, że ci się nie spodobało, że wróciłam
J: Nie o to chodzi, po prostu była to dla mnie niespodzianka (zaskoczenie).
L: A…nawet mnie nie poznałeś Julian.
J: Mówiłem, ze to było dla mnie zaskoczenie.
L: To nie jest usprawiedliwienie.
Mimo wszystko to normalne, nie? Przez tyle lat się nie widzieliśmy i to normalne, że zapomniałeś o mnie. Bo tak jest. Straciłeś medalik, który ci dałam.
J: Miałem go (nosiłem go) bardzo długo.
L: Aż go zgubiłeś (straciłeś) nie?
J: Co mi dasz jesli udowodnię, że nadal go mam?
L: Co chcesz.
J: Mowiłaś, ze zrobisz wszystko co zechce?
L: YHmmm
J: Chce to Heart

To beso było wspaniałe jedynye wyjątkowe, a usmiech Juliana jest cudowny hehe. Dlaczego ja kocham tak ta dwójke, to jest mi pecado.